برو که ...

شاید یک روزی بیاید کز درون گویم تو را ...

تا بدان روز بدان این را و بس ، من نفهمیدم چرا می زاید انسان مثل خود را !

آن که "امید" گوید : "اهریمنی تر زانکه در بند دماوند است"

 و من : " ناپاکِ هرچه گویی گو کم گفته ای ."

 این لاش بد بو که می پندارد خود را مثال سوسن و یاس!

 که گفته این بحراللجن- برالعفن سرور مخلوقات است!؟ مگر ارج خلایق را به تولید کثافات است؟

 به یک جمله توان اورا برآشفت،گویی کس صبری ندیده خالقی در ذات او گنجانده باشد .

با دگر حس می کند پیل، است همچو او گبر و عقاب، است شبه او براوج !!!

هر که گوید ناراست ، تا جمله ای گویمش که همه میخان هفت اقلیم را روزی هفتاد بار بر ماتحت خود کوبد و یا شاید فرو کوبد.

شاید یک روزی بیاید کز درونی گویمت که نشناختی تو !

که همه عمر منکرش بودی، تازه شاید.به این شرط که آشنایت بوده.

می زاییم نسل بعد از خود را ، تا بزایند نسل بعد از خویش را !

برو که دام بر ره خود کِشتی! برو که یوغ و کلاه به سر و گردن خویش هشتی !

برو...!

برو که گُه کاشتی....